بررسی مقاومت دارویی به آنتی بیوتیک های ایمی پنم و سیپروفلوکساسین به روش دیسک دیفیوژن و E-Test در باکتری های عامل عفونت ادراری در بیمارستان بهشتی کاشان طی سال های 1392-1391

سابقه و هدف: با توجه به افزایش مقاومت باکتری های اوروپاتوژن نسبت به آنتی بیوتیک ها، درمان عفونت ادراری پیچیده گردیده است. هدف این مطالعه ارزیابی مقاومت گونه های باکتریال جدا شده از بیماران با عفونت ادراری نسبت به سیپروفلوکساسین و ایمی پنم است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در کاشان از دی ماه 1391 لغایت خرداد ماه 1392 انجام شد. تعداد 391 نمونه midstream ادرار از بیماران با عفونت ادراری جمع آوری گردید و به وسیله تست های بیوشیمیایی استاندارد شناسایی شدند. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی از طریق روش دیسک دیفیوژن تعیین شد.MIC کلبسیلا و اشرشیا کولی (E.coli) که در روش دیسک دیفیوژن به ایمی پنم و سیپروفلوکساسین مقاوم بودند با روش E-Test تعیین گردید. نتایج: از بین 391 نمونه کشت مثبت ادرار، 72/1 درصد متعلق به زنان و 27/9 درصد متعلق به مردان بودند. E.coli شایع ترین باکتری اوروپاتوژنیک بود. مقاومت به سیپروفلوکساسین در میان E.coli، کلبسیلا، انتروکوک و اسنیتوباکتر بومانی به ترتیب عبارت بود از 37/8، 22/5، 36/8 و 62/5 درصد. مقاومت به ایمی پنم در هیچ ایزوله ای یافت نشد. همه E.coli مقاوم به سیپروفلوکساسین و اکثر (94 درصد) کلبسیلا های مقاوم به سیپروفلوکساسین در روش E-Test هم در حد MICs مقاومت داشتند. نتیجه گیری: مقاومت به سیپروفلوکساسین در باکتری های اوروپاتوژن شایع در حال افزایش است ولی هنوز ایمی‌پنم بر علیه این ارگانیسم ها حساس بوده و این تاثیر پذیری را باید حفظ کرد.